Aktualności

Zapraszamy na fatimskie nabożeństwo – sobota, 13 października 2018 roku – o godzinie 18.00 Msza Święta, a po niej procesja z figurą Fatimskiej Pani i modlitwa różańcowa.

„Proście Pana (…) aby wyprawił robotników na żniwo Swoje”.

Wszystkich członków jak i sympatyków Dzieła Pomocy Powołaniom im. bł. ks. Jana Balickiego oraz zatroskanych o powołania kapłańskie i zakonne zapraszamy do miejsc związanych z życiem i posługą Błogosławionego Patrona Dzieła.  Tegoroczna  pielgrzymka do Przemyśla odbędzie się w sobotę 20 października. Zapisy w zakrystii a szczegółowy program na tablicy ogłoszeń.

W najbliższą niedzielę Miejskie Centrum Kultury i nasza parafia zapraszają na koncert słowno-muzyczny pt. „Fronton przeszłości” poświęcony 100 – rocznicy odzyskania niepodległości jak i 40 rocznicy wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Wystąpią Krzysztof Ostrowski – organy i recytacje aktor Dariusz Kowalski (znany chociażby z roli Tracza w Plebani). Koncert rozpocznie się o godz. 19.00. Serdecznie zapraszamy.

Ostatni niedzielny wieczór  aż zachęcał do tego, aby wybrać się na koncert do naszej leżajskiej Fary. Wybór był dobry, ponieważ tego dnia wystąpiła w pięknym Koncercie Patriotycznym – „Niepodległa” –  Małgorzata Kellis, światowej sławy śpiewaczka operowa. Małgorzata Kellis od wielu lat mieszka w USA, dokąd wyjechała w celu doskonalenia warsztatu wokalnego, jednak więzi z Polską nie zerwała. Często powraca do rodzinnego kraju, często też tutaj koncertuje. Niezwykle ciepła atmosfera towarzysząca niedzielnemu patriotycznemu koncertowi oraz zadowalająca frekwencja odbiorców – naszych parafian i gości przyczyniły się do udanego wieczoru, który zapewne na długo pozostanie w pamięci zarówno artystki, jak też publiczności. W trakcie koncertu swoje nietuzinkowe umiejętności wokalne zaprezentował także student wokalistyki na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach – Konrad Horoszko. Występ młodego artysty nagrodzony został gromkimi brawami. Zachwyceni słuchacze zgotowali artystom owację na stojąco. Ponadto, podziękowano przepięknym bukietem kwiatów.

Dlaczego dzisiaj mamy iść Drogą Krzyżową? Przecież nie ma Wielkiego Postu. Takie pytanie padło z ust dziecka podczas popołudniowego spotkania Oazy dzieci Bożych. No właśnie. Dlaczego parafianie z leżajskiej Fary od kilku już lat wyruszają z krzyżem 14 września ulicami parafii? Święto Podwyższenia Krzyża dla nas leżajszczan jest wyjątkowym dniem, bo oto kilka lat temu z inicjatywy ks. Proboszcza został odnowiony stary krzyż stojący przy placu targowym oraz figura modlącego się przy skale Jezusa. I właśnie wtedy w Święto Podwyższenie Krzyża Świętego wyruszyliśmy z kościoła z nowym krzyżem wraz ze wspólnotą parafialną odprawiając nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Dlatego właśnie i w tym roku nie mogło być inaczej. O godzinie 18.00 zgromadziliśmy się licznie na Eucharystii, aby wraz z parafialnymi grupami i wspólnotami rozpocząć nowy rok formacji i modlitwy. Homilię wygłosił ks. Proboszcz Marek Cisek. Całość liturgii animowali przedstawiciele poszczególnych wspólnot. Później uczestniczyliśmy w Drodze Krzyżowej, której przewodniczył ks. Kamil Gniwek. W atmosferze szumu ulicy, rozświetlonej latarniami i reflektorami samochodów, wyznaliśmy swoją wiarę w zbawczą Mękę Zbawiciela. Wśród wszystkich intencji, tych osobistych i wspólnotowych, towarzyszyła nam również i ta, wynagradzająca za grzechy nasze i całego świata, za różnego typu profanacje świętych symboli naszej wiary. Droga Krzyżowa jest nabożeństwem upamiętniającym przejście Jezusa Chrystusa z krzyżem ulicami Jerozolimy z pretorium Piłata na Golgotę. Dzisiaj, jako wspólnota parafialna Świętej Trójcy w Leżajsku towarzyszyliśmy Jezusowi, który szedł ulicami naszego miasta.

ZDJĘCIA W ZAKŁADCE GALERIA.

Zapraszamy na katechezy przedmałżeńskie, które będą miały miejsce w naszej parafii w dniach 21-23 września 2018 roku. Początek po Mszy Świętej wieczornej. Nie obowiązują zapisy. Szczegóły u ks. Grzegorza Sochy.

Co roku prosimy o przeżycie sierpnia bez alkoholu. Jednak w tym jubileuszowym roku chcemy zaprosić Polaków do ambitniejszego działania, do ambitniejszej drogi. Czas od soboty 4 sierpnia do niedzieli 11 listopada 2018 roku to 100 dni. W tym roku odważnie prosimy: niech będzie to 100 dni abstynencji – czytamy w Apelu Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.

„Czas od soboty 4 sierpnia do niedzieli 11 listopada 2018 roku to 100 dni. Niech będzie to 100 dni abstynencji, 100 dni abstynencji na 100-lecie odzyskania niepodległości przez Polskę” – zachęca przewodniczący Zespołu ks. bp Tadeusz Bronakowski.

Autorzy apelu na sierpień – miesiąc dobrowolnej abstynencji – podkreślają, że wolność kosztowała życie wielu Polaków, a dziś takie poświęcenie nie jest konieczne.

„Ale by chronić wolność i wspierać rozwój Polski i Polaków, musimy sobie wyznaczać ambitne cele. Jednym z nich jest właśnie ochrona trzeźwości. Św. Jan Paweł II mówił nam, że >>prawdziwy egzamin z wolności jest dopiero przed nami<<. To prawda. Nie możemy zawieść w tej tak ważnej sprawie. Dlatego podejmijmy to wezwanie: 100 dni abstynencji na stulecie niepodległości. To jest naprawdę egzamin z wolności i miłości do Ojczyzny!” – czytamy.

W Apelu przypomniano jak wiele szkód w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym wyrządza alkohol i kultura jego spożywania.

„W domach, w których rodzice piją nadmiernie alkohol, często nie wystarcza pieniędzy na zaspokojenie podstawowych potrzeb, w tym na zakup chleba” – wskazują członkowie Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.

Dodają, że wielu bohaterów walczących o wolność Polski zdawało sobie sprawę, że troska o trzeźwość Polaków jest fundamentem walki o niepodległość.

„Stanowi także podstawę jej utrzymania. I chociaż sto lat temu spożywaliśmy zaledwie 1 litr czystego alkoholu rocznie na osobę, to troska o trzeźwość Narodu była priorytetem w działaniach wielu polskich patriotów, chociażby generała Józefa Hallera, abstynenta, aktywnego działacza na rzecz trzeźwości. A jak jest dziś, po stu latach? Dzisiaj ze smutkiem, ale i z przerażeniem trzeba powiedzieć, że spożywamy 10 razy więcej alkoholu, niż wtedy. Przypomnijmy, że alkohol nie jest substancją konieczną do życia, która ma być dostępna zawsze i wszędzie. Jest substancją psychoaktywną, narkotykiem, który jest tak groźny, bo sprzedawany legalnie i prawie wszędzie” – czytamy w Apelu.

Jego autorzy zaznaczają, że pijaństwo zagraża także osiągnięciu wielu ambitnych celów narodowych.

„Chcemy, by rodziło się jak najwięcej dzieci w silnych i stabilnych rodzinach. Tymczasem alkohol to jedno z największych zagrożeń dla rodziny, to źródło rozwodów, przemocy i dramatów. Chcemy rozwijać się gospodarczo, a jednocześnie co roku marnotrawimy miliardy złotych na pokrycie kosztów nadmiernego spożycia alkoholu. Mamy ambicję być społeczeństwem zdrowym, a alkohol powoduje liczne choroby, w tym nowotwory. Alkohol odbiera rocznie życie tysiącom Polaków. Chcemy być społeczeństwem praworządnym, a tymczasem nadużywanie alkoholu jest jednym z głównych czynników popełniania przestępstw, zwłaszcza tych najcięższych” – podkreślają członkowie Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.

W dniu 21 lipca 2018 roku, Bractwo Szkaplerza Świętego organizuje pielgrzymkę autokarową do Czernej i Łagiewnik (koronka o godzinie 15.00). Zapisy w zakrystii.

21 lipca – sobota 20 Ogólnopolskie Spotkanie Rodziny Szkaplerznej

„Żyć z Maryją w Duchu Świętym”

 9.00 – powitanie, animacja muzyczna. Konferansjer: o. Mariusz Wójtowicz OCD i animatorzy  Bractwa Szkaplerznego

10.00 – konferencja: o. Paweł Urbańczyk OCD

11.00 – uroczysta Eucharystia – przewodniczy Bp Andrzej Kaleta, biskup pomocniczy z Kielc

13.00 – czas na posiłek (restauracja) agapę – wzajemne spotkanie i odpoczynek, na odwiedzenie  Domu Pielgrzyma, księgarni Karmelitana, multimedialnego Muzeum Karmelitańskiego i  misyjnego, kina kameralnego, na modlitwę przed Obrazem w sanktuarium Matki Bożej, Drogę  Krzyżową na Wzgórzu, dróżki karmelitańskie dawnego eremu, na odwiedzenie sekretariatu  Bractwa Szkaplerznego (Rodziny Szkaplerznej), stoisk wydawniczych, czy kiermaszu misyjnego

ok. 14.00 – Wyjazd do Łagiewnik

15.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia

ok. 16.30 – 17.00  – Wyjazd z Krakowa do Leżajska

Do pielgrzymujących w stronę Jasnej Góry dołączyli 5 lipca wierni z Leżajska i okolic, którzy wybrali się w drogę pod patronatem bł. Marii Ledóchowskiej. Eucharystii w naszym kościele przed wyjściem na szlak pątniczy przewodniczył abp Adam Szal. Ks. prał Zbigniew Suchy wygłosił homilię, którą rozpoczął słowami wiersza:

Kiedy rozpościera się droga, trzeba nią iść.
Kiedy dano nam księgę, trzeba ją czytać.
Kiedy mówi do nas przyjaciel, trzeba go słuchać.

Odnosząc się do wydarzenia z życia Pana Jezusa oraz apostołów, którzy byli często w drodze z misją głoszenia Ewangelii, kaznodzieja porównał sytuację strudzonych apostołów do dnia rozpoczęcia pielgrzymki. Jezus do Piotra, Jakuba i Jana powiedział: Wstańcie, musimy iść (…) I to jest ten pierwszy moment pielgrzymowania: Wstać. Wstać i iść za głosem Jezusa. Ks. Zbigniew zachęcił pielgrzymów za papieżem Franciszkiem, słowami piosenki: Musisz iść, patrząc na szczyt, nie ważne, ile razy upadniesz, ważne, abyś tyle razy wstał. Grupę bł. Marii poprowadził Przewodnik – ks. Grzegorz Socha.

(żródło: http://pielgrzymka.przemyska.pl)

Zapraszamy na Uroczystą Mszę Świętą kończącą nasz wspólny rok pracy formacyjnej w grupach i wspólnotach działających w parafii w sobotę o godz. 18.00.

Nabożeństwa fatimskie, które odbywają się każdego 13-go dnia miesiąca nawiązują one do objawień Matki Bożej w Fatimie. Każde Nabożeństwo ma charakter ekspiacyjny i obejmuje wspólne odmawianie Różańca. Nabożeństwo to jest odpowiedzią na wezwania Maryi: do modlitwy różańcowej i do czynienia pokuty za grzeszników. Każdorazowo odmawia się jedną z czterech części różańca. Nabożeństwo rozpoczyna się Eucharystią. Po jej zakończeniu odmawiany jest różaniec idąc w procesji wokół kościoła.

Zdjęcia w zakładce GALERIA.

Akcja Katolicka z naszej parafii, serdecznie zaprasza na Pielgrzymkę do Markowej – do grobu Sług Bożych Rodziny Ulmów. Wyjazd w dniu 9 czerwca z parkingu przy kościele o godzinie 9.00. W ramach programu Msza Święta w kościele, nawiedzenie cmentarza i modlitwa przy grobie Sług Bożych a także zwiedzanie Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów.

Zdjęcia w zakładce GALERIA.

Uroczystość Trójcy Świętej – nasze parafialne święto…

W czasach dewaluacji wielu zwyczajów, które ongiś były bardzo żywe, warto zastanowić się jakie jest znaczenie odpustu parafialnego.
Odpust parafialny jest doroczną uroczystością rodziny parafialnej związaną ze świętem patronalnym parafii lub kościoła. Dzień odpustu jest związany z możliwością uzyskania daru duchowego jakim jest odpust zupełny czyli darowanie wszystkich kar doczesnych za popełnione grzechy. Przez grzech bowiem zaciągamy winę wobec Boga i ponosimy karę, która ma pomóc przezwyciężyć zło jaki grzech w nas posiał i wyrządził.. Karę można odpokutować w doczesności np. przez uczynki pokutne, uczynki miłosierdzia, inne dobre uczynki czy modlitwy. Kościół dając możliwość zyskania w uroczystość odpustową odpust zupełny, wyznacza warunki jakie trzeba spełnić do jego zyskania. Zwyczajne warunki do spowiedź sakramentalna, ( może być w okolicy odpustu, a nie w sam dzień). Komunia święta, wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu oraz odmówienie modlitw: Ojcze nasz, Wierzę… i dowolną modlitwę w intencjach Ojca Świętego. Możliwość zyskania odpustu sprawiała, że na odpust ściągała cala okolica, a dla rodziny odpust był okazją do spotkania wielu pokoleń. Centralnym wydarzeniem jest suma odpustowa, którą prowadził specjalnie zaproszony kapłan, a kazania odpustowe głosił też kaznodzieja na tę okoliczność zaproszony. Chciejmy głęboko duchowo przeżyć ten czas łaski dany nam przez Boga. 

Suma odpustowa o godzinie 11.30, a przewodniczył jej będzie nasz rodak o. Wiktoryn Krysa – Bernardyn.

W czasie święceń kapłańskich dzieje się coś zupełnie wyjątkowego. Katedra jest swoistą Górą Tabor, na której dokonuje się przemienienie. Oto do katedry wchodzi diakon, a wychodzi ktoś zupełnie inny – kapłan, który może sprawować sakramenty święte.

19 maja w Archikatedrze Przemyskiej – dar kapłaństwa przyjął dk. Paweł, który od sierpnia 2017 roku pełnił w naszej parafii swoją praktykę diakońską.

W Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, ks. Paweł sprawował w naszym kościele Mszę Prymicyjną. Swoją modlitwą obejmował całą parafię; dzieci i młodzież, kapłanów i siostry zakonne, chorych i cierpiących; małżonków i samotnych, wszystkich tworzących grupy i wspólnoty modlitewne.

To wyjątkowe wydarzenie także w życiu parafii, zarówno dla wiernych, jak i duchownych – dziękujemy Panu Bogu i wyrażamy wielką radość z faktu, że Pan Bóg powołuje do służby w swojej winnicy…

Dziękując Panu Bogu za dar święceń ks. Pawła, trzeba się nam radować i cieszyć, że Pan Bóg dał mu tak wielki dar, tak piękne i wyjątkowe powołanie, taką cudowną łaskę – kapłaństwo!

Zdjęcia z mszy – w zakładce GALERIA.

Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci Matki Bożej. Słynne „majówki” – nabożeństwa, odprawiane wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach, na stałe wpisały się w krajobraz Polski. Jego centralną częścią jest Litania Loretańska.

Początków tego nabożeństwa należy szukać w pieśniach sławiących Maryję Pannę znanych na Wschodzie już w V w. Na Zachodzie poświęcenie majowego miesiąca Matce Bożej pojawiło się dopiero na przełomie XIII i XIV w., dzięki hiszpańskiemu królowi Alfonsowi X. Zachęcał on by wieczorami gromadzić się na wspólnej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki.

Nabożeństwo majowe bardzo szybko stało się popularne w całej chrześcijańskiej Europie. Jeden z mistyków nadreńskich, dominikanin bł. Henryk Suzo, w swoich tekstach wspomina, że jeszcze jako dziecko w maju zbierał na łąkach kwiaty i zanosił je Maryi. W XVI w. upowszechnieniu nabożeństwa sprzyjał wynalazek druku. Po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi w wydanej w 1549 r. w Niemczech książeczce „Maj duchowy”, która była odpowiedzią na Reformację.

W wielu żywotach świętych oraz kronikach zakonnych można wyczytać o majowym kulcie Maryi Panny. Dobrym przykładem jest św. Filip Nereusz, który gromadził dzieci przy figurze Matki Bożej, zachęcał do modlitwy i do składania u jej stóp kwiatów. Podobne zwyczaje opisują XVII wieczne kroniki włoskich dominikanów.

Ojcem nabożeństw majowych jest żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku w Neapolu jezuita o. Ansolani. Organizował on w kaplicy królewskiej specjalne koncerty pieśni maryjnych, które kończył uroczystym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielkim propagatorem tej formy czci Matki Bożej był jezuita, o. Muzzarelli, który w 1787 r. wydał specjalną broszurkę, którą rozesłał do wszystkich włoskich biskupów. Po mimo kasaty jezuitów przez Klemensa XIV, o. Mazurelli wprowadził nabożeństwo majowe w kościele Il Gesu w Rzymie. Rozpowszechnił je również w Paryżu, towarzysząc papieżowi Piusowi VII podczas koronacji Napoleona Bonaparte. To właśnie Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe pierwszymi odpustami. W 1859 r. kolejny następca św. Piotra – Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały wprowadzone w 1838 r. przez jezuitów w Tarnopolu. W połowie XIX w. „majówki” odprawiane już były w wielu miastach, m.in. w Warszawie w kościele Św. Krzyża, w Krakowie, Płocku, Toruniu, Nowym Sączu, Lwowie i Włocławku.

Litania Loretańska, która jest główną częścią nabożeństw majowych, powstała prawdopodobnie już w XII w. we Francji. Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził 11 czerwca 1587 r. papież Sykstus V. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej miejscowości Loretto, gdzie była niezwykle popularna. Ponieważ często modlący się dodawali do niej własne wezwania, w 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian. Nowe wezwania posiadały aprobatę Kościoła i wynikały z rozwoju Mariologii. W Polsce jest o jedno wezwanie więcej. W okresie międzywojennym, po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, za zgodą papieża Piusa XI, do Litanii dołączono wezwanie „Królowo Polski”.

Czcigodny Księże Proboszczu.

Dzień Imienin, to jedna z niewielu okazji, by wyrazić Ci wdzięczność za trud posługi kapłańskiej w naszej wspólnocie.

Zapewniając Cię o tej wdzięczności, pragniemy w imieniu całej wspólnoty parafialnej złożyć Ci życzenia prawdziwej, apostolskiej odwagi, pokornej zgody na Boże plany. Niech Pan serc ludzkich Jezus Chrystus – będzie źródłem siły i radości z wykonywanej przez Księdza służby w Winnicy Pańskiej. Życzymy Ci, drogi Księże Proboszczu, aby dobry Bóg obdarzył Cię obfitością swoich łask, dobrym zdrowiem, radością i umiejętnością przezwyciężania kłopotów dnia codziennego. Niech wraz z mocą przemiany chleba i wina, daje Ci moc przemiany ludzkich serc. Życzymy Ci wszelkiej pomyślności w realizacji planów i zamierzeń oraz tego, by Twoje szlachetne powołanie, przyniosło Ci zadowolenie i satysfakcję z wyboru tak trudnej i odpowiedzialnej drogi. Dziękując za to, że prowadzisz nas do Jezusa i wzbudzasz w nas nadzieję swoim duchowym wsparciem, życzymy Ci abyś szedł przez życie, jak dotąd z dobrocią w sercu, otoczony ludzką życzliwością. Niech Jezus Chrystus obdarza Cię wszelkimi łaskami, niech daje Ci siły w prowadzeniu parafii i głoszeniu Słowa Bożego, a Matka Pocieszenia – Pani Leżajska niech ma Cię zawsze w swojej opiece.

Parafianie wraz z Księżmi wikariuszami

W niedzielę  22 kwietnia 2018 roku zapraszamy na Wieczór Uwielbienia, przygotowany przez  ks. Kamila i grupę modlitewną oraz grupę bł. Marii Ledóchowskiej i Pielgrzymów Duchowych Przemyskiej Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę z kościoła pw. Świętej Trójcy w Leżajsku (Fara).

Całość będzie transmitowana przez Archidiecezjalne Radio Fara.

Chrystus zmartwychwstał byśmy uwierzyli,
że prawdziwa miłość jest zawsze możliwa,
można ją ranić, ale nie można zabić…

Drodzy Parafianie, Szanowni Goście!

Jakby to było wczoraj, gdy popiół pokrywał nasze głowy,
Gorzkie Żale głębią treści i melodią wiodły nas do Chrystusa,
cierpiącego, niesłusznie skazanego na śmierć. 
Z Nim też posuwaliśmy się ku górze na Drodze Krzyżowej,
której stacje z tęsknotą będą teraz czekały na promienie słońca.
|Bliską nam była Weronika i pobożne niewiasty oraz Józef z Cyreny.
Rekolekcje prześwietliły nasze sumienia,
Eucharystia umocniła wierność Chrystusowi i to Ukrzyżowanemu.
Na krótki przeciąg czasu uradowały nas palmy.
Zawstydził Jezus umywający nogi apostolskie.
To On na pożegnanie z tym światem zostawił najpiękniejszy dar,
Siebie samego zawierzając kapłańskim dłoniom i ludzkim sercom.
Nie mogło wreszcie zabraknąć jakże ważnej pieczęci,
która swą moc czerpie z przelanej krwi Syna Bożego.
Ziemia nie czuła się godną, aby zatrzymać w sobie Ciało Jezusa.
Straże nie były w stanie cokolwiek dostrzec.
Ale miłość dotarła w porę. Miłość Marii Magdaleny i jej towarzyszek, a także miłość św. Jana i św. Piotra.
Przed miłością ustąpiły głazy, przed miłością ustąpiła śmierć.
Grób okazał się pusty, a Chrystus żywy!

„Wesoły nam dzień dziś nastał,
którego z nas każdy żądał.
Tego dnia Chrystus Zmartwychwstał.”           

W tym radosnym dniu Zmartwychwstania Pańskiego przyjmijcie nasze życzenia: niech Chrystus prowadzi do pełnego odkrycia, że miłość jest możliwa; niech każdemu z Was przyniesie pokój, radość, siły, zdrowie, zadowolenie z podejmowanych wyzwań i spełnienie marzeń. Niech umacnia Was swoimi Darami Duch Święty, który napełnia Swoją mocą.

Błogosławionych Świąt!
Z modlitwą i kapłańskim błogosławieństwem

Wasi Duszpasterze

Niedziela Wielkanocna:

Msze święte:

6.00,  8.30, 10.00, 11.30 i 18.00.

(nie ma Mszy św. o godz. 16.00).

Poniedziałek Wielkanocny:

Msze święte:

7.00,  8.30, 10.00, 11.30 i 18.00.

(nie ma Mszy św. o godz. 16.00).

Cisza Wielkiej Soboty

Wielka Sobota jest pełna milczenia i smutku. Posiada ona swoją głęboką wymowę, a to, co w tym dniu się dokonało, należy do ścisłego depozytu wiary i jest ujęte w następujących słowach z Wyznania wiary: Chrystus zstąpił do piekieł. Pan Jezu zstąpił do otchłani, do krainy zmarłych, którą Pismo Święte nazywa szeolem. Tam oczekują na Jezusa sprawiedliwi zmarli, oczekujący Jego przyjścia jako Odkupiciela. Pan odkupił całą ludzkość, jednak żadnego człowieka nie pozbawił wolności, czyli możliwości dokonywania wolnego wyboru pomiędzy dobrem a złem. Jeśli więc sami wybierzemy grzech ciężki i nie zechcemy się od niego odwrócić, a śmierć przypieczętuje nasz osobisty, fatalny wybór, wówczas nieodwołalnie samo skażemy się na piekło wieczne, z którego nie ma już odwrotu. Miłość bowiem w żadne sposób nie zniewala umiłowanego i zawsze ze drżeniem czeka na wolną odpowiedź jego serca.

Jest jeszcze jedna płaszczyzna, na której można rozważać Chrystusowe zstąpienie do piekieł. Jest to po prostu przeżycie piekła na ziemi, w sobie, we własnej duszy. Jezusowy krzyk na krzyżu: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił (Łk 27,46). Ta dramatyczna modlitwa ukazuje, że największą męką Pana nie było cierpienie fizyczne, lecz niezgłębiona samotność człowieka, który w głębi swego ja jest zupełnie samotny. Jak pisze kardynał Ratzinger (papież Benedykt XVI) śmierć to po prostu samotność, a samotność, w którą nie może przedostać się miłość, to piekło. Dlatego Chrystus przez swą mękę przeszedł przez bramę naszej ostatecznej samotności, zstąpił w otchłań naszego opuszczenia i zaniósł tam miłość!

W Wielką Sobotę niech w nas będzie cisza adoracji, szacunku, wdzięczności. Milczeniem i ciszą można wypowiedzieć najgłębsze treści: wiarę i miłość serca, które nie lęka się mroku, bo wie, że jest utulone miłością Boga. Odtąd ludzkie serce powinno się lękać grzechu, który zabija w nim Bożą miłość i sprawia, że powstaje piekło – przerażająca rzeczywistość, w której nie ma miłości, bo nie ma Boga

Wigilia Paschalna – Baranek Paschalny

To szczyt Triduum Paschalnego, a zarazem całego Roku liturgicznego, to najważniejsza Wigilia, nazywana Matką wszystkich wigilii, co oznacza, że wszystkie inne wigilie znane w chrześcijaństwie w tej jednej, mają swoje źródło i wzorzec. Choć rozpoczyna się ona już w sobotni wieczór, to jednak pod względem liturgicznym nie należy do Wielkiej Soboty, lecz do Niedzieli Zmartwychwstania. To zapoczątkowanie Niedzieli Zmartwychwstania w nocy ma swoje głębokie znaczenie: jest nawiązaniem do nocy, podczas której Bóg cudownie uwolnił naród wybrany z niewoli egipskiej, nocą dokonało się zmartwychwstanie, czuwanie nocą z zapalonymi pochodniami jest sposobem oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa. Jednocześnie rozpoczęcie świętowania nocą ukazuje wielką głębię misterium: oto noc staje się dniem, a ciemność staje się światłem, niebo łączy się z ziemią, sprawy Boskie ze sprawami ludzkimi.

Liturgia Wigilii Paschalnej – Uroczystości nad uroczystościami rozpoczyna się od Liturgii światła. Należy do niej poświęcenie ognia, będące wyraźnym i istotnym nawiązaniem do zmartwychwstania Chrystusa, światłości świata (J 8,12), który przyszedł na świat po to, aby rzucić ogień na ziemię (Łk 12,49), a po swym odejściu do ojca udzielił Kościołowi daru Ducha Świętego, który jest Ogniem Miłości. Następnie kapłan przystępuje do udekorowania Paschału – symbolicznej świecy oznaczającej zmartwychwstałego Chrystusa, oraz zapalenia go od wcześniej poświęconego ognia. W procesji wejścia, ma miejsce stopniowe rozlewanie się światła z jednego punktu – z płomienia Paschału – na kapłanów, wiernych i cały kościół, co dobrze oddaje wymowę tej nocy – oto światło zmartwychwstałego Chrystusa rozchodzi się aż po krańce ziemi. Po zakończeniu procesji, śpiewa się uroczyste orędzie paschalne, które jest niepowtarzalnym tekstem w całej liturgii, pełnym uczucia, wielkiego entuzjazmu, żywiołowej radości z powodu zmartwychwstania Chrystusa.

Drugą częścią jest Liturgia słowa. Wszystkie czytania, psalmy i modlitwy są tak dobrane, aby ukazywały misterium Paschalne na przestrzeni całych dziejów zbawienia, a więc od stworzenia świata aż po historyczne wydarzenie zmartwychwstania Chrystusa. Liturgia chrzcielna to trzecia część i rozpoczyna się ona od poświęcenia wody chrzcielnej, która będzie służyć do udzielania sakramentu chrztu przez cały Okres Wielkanocny. Zanurzanie Paschału w wodzie to znak, że zmartwychwstały Chrystus mocą swego Ducha wiąże z materialnym elementem wody łaskę gładzenia wszystkich grzechów i obdarowywania życiem Bożym. Po poświęceniu wody odmawia się Litanię do Wszystkich Świętych, a następnie ma miejsce obrzęd odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych wyrzekając się szatana, grzechu i wszystkiego, co do zła prowadzi oraz uroczyście wyznając wiarę. Liturgia eucharystyczna jest szczytem szczytów całej celebracji Wigilii Paschalnej, po odnowieniu się w naszej chrześcijańskiej tożsamości, przystępujemy do ołtarza, gdzie pod postacią chleba i wina, przyjmujemy Chrystusa Paschalnego – Jego Krew, przelaną za nas w męce, i Jego Ciało, umęczone i uwielbione.

Powstanie Jezusa z martwych nie jest zwykłym powrotem do ziemskiego życia, albowiem On powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, ze umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga (Rz 6,9-10). Sakrament chrztu świętego jest podstawowym sakramentem, który włącza nas w paschalne misterium Pan Jezusa. Łaska chrztu świętego sprawia śmierć starego człowieka, czyli obciążonego grzechem i rodzi do życia człowieka nowego – obdarowanego godnością dziecka Bożego. Nowo ochrzczony staje się współobywatelem świętych i domownikiem Boga (Ef 2,19). Sakrament bierzmowania jest dopełnieniem łaski chrztu świętego, jest wylaniem pełni darów Ducha Świętego. I wreszcie Eucharystia – sakrament prawdziwej i realnej obecności Chrystusa. Jest ona naszą nadzieją, że skoro Chrystus zmartwychwstał, to i my, karmiąc się w tym życiu Jego Ciałem również kiedyś zmartwychwstaniemy: Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (J 6,51).

Maryjo, Rozradowana Królowo Nieba, uproś nam u Twego zmartwychwstałego Syna potrzebne dary dla zachowania, pogłębiania i rozwijania łask paschalnych, które otrzymaliśmy w sakramentach świętych. Ucz nas paschalnej mądrości, byśmy zawsze szukali Pana ukrzyżowanego, a dzięki temu kroczyli w świetle Jego zmartwychwstania. Przyjdź, Duchu Święty, który już od początku stworzenia unosiłeś się nad wodami. Odnawiaj w nas obmycie wodami chrztu świętego i nieustannie oczyszczaj nas ogniem swojej Miłości! Pozwól nam głębiej rozumieć misterium Paschalne, byśmy z radością świadczyli naszym życiem o tym, że jesteśmy nowymi ludźmi w Chrystusie. Amen.

ZDJĘCIA w zakładce GALERIA.