navigation

Grupy parafialne

Grupy w naszej parafii

W naszej parafii są prowadzone następujące grupy parafialne:

 

Ksiądz proboszcz prał. Marek Cisek
  • Akcja Katolicka
  • Rada Duszpasterska

 

Ksiądz Piotr Obłaski
    • Katecheza przedmałżeńska – parafialna i dekanalna
  • Duszpasterstwo Nauczycieli
  • Bractwo Szkaplerza Świętego

 

Ksiądz Łukasz Mendrala
  • Media: Strona internetowa
  • Media: Kwartalnik SIEWCA
  • Oaza młodzieżowa Ruchu Światło-Życie

 

Ksiądz Witold Orzechowski
  • Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca
  • Dzieło Pomocy Powołaniom
  • Róże Żywego Różańca
  • Oaza Dzieci Bożych Ruchu Światło-Życie – Eucharystyczny Ruch Młodych
  • schola parafialna

 

Ksiądz Janusz Borek
  • Duszpasterstwo ministrantów i lektorów
  • Caritas
  • Duszpasterstwo Harcerzy

 

Diakon Paweł Kozioł
  • Honorowa Straż Najświętszego Serca Pana Jezusa
  • Przygotowanie do sakramentu bierzmowania

 

Ksiądz Łukasz Dziedzic
  • Grupa pielgrzymkowa bł. Marii

 

Siostra Aneta Śmiała
  • Przygotowanie do I Komunii św

 

Pani Dorota Klimczak
  • Szkolne Koło Misyjne w Zespole Szkolno – Przedszkolnym Nr 2
  • Szkolne Koło Caritas w Zespole Szkolno – Przedszkolnym  Nr 2

 

Pani Marta Grabek
  • Szkolne Koło Caritas w Zespole Szkolno – Przedszkolnym Nr 2

Katecheza parafialna przygotowująca do przyjęcia sakramentu bierzmowania

Katecheza parafialna przygotowująca do przyjęcia sakramentu bierzmowania
Katecheza parafialna przygotowująca do przyjęcia sakramentu bierzmowania

Bierzmowanie – jest ono jednym z sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Poprzez ten sakrament ochrzczeni otrzymują dar samego Ducha Świętego a także doskonalej łączą się z Kościołem i mocniej są zobowiązani jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem.

Spotkania formacyjne i modlitewne młodzieży przygotowującej się do przyjęcia tegoż sakramentu uwzględniają Wskazania Konferencji Episkopatu Polski dotyczące przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania oraz postanowienia Synodu Archidiecezji Przemyskiej. Bezpośrednie przygotowanie do przyjęcia sakramentu trwa trzy lata i obejmuje klasy VI, VII oraz VIII. Spotkania formacyjne mają na celu doprowadzenie kandydata do głębszego zjednoczenia z Chrystusem, do otwarcia się na działanie Ducha Świętego, do mężnego wyznawania wiary i jej obrony. Oprócz spotkań katechetycznych młodzież bierze udział w celebracjach liturgicznych. W ramach formacji młodzież zobowiązana jest do uczestnictwa w coniedzielnej Eucharystii, w wybranych nabożeństwach majowych i październikowych, w Roratach, Gorzkich Żalach i Drodze Krzyżowej. Młodzi uczestniczą również w nabożeństwie pierwszopiątkowym, kiedy to również przystępują do sakramentu Pokuty i Pojednania oraz Komunii Świętej. W ostatnim roku formacji kandydaci biorą udział w obowiązkowych rekolekcjach.

Przed uroczystością przyjęcia sakramentu bierzmowania organizowane jest dla młodych triduum, podczas którego w pierwszy dzień otrzymują poświęcone krzyże oraz uczestniczą w konferencji wygłaszanej przez księdza Dziekana, w drugi dzień w sposób szczególny modlimy się o dary Ducha Świętego, natomiast w trzeci oczyszczamy swoje serca w sakramencie pokuty.

Zachęcamy wszystkich parafian, a szczególnie rodziców młodzieży przygotowującej się do przyjęcia sakramentu bierzmowania do codziennej modlitwy do Ducha Świętego w intencji dziecka – kandydata, przez cały okres katechezy sakramentalnej.

Męski Różaniec

3 października 2020 roku w pierwszą sobotę miesiąca, odbył się pierwszy Męski Różaniec w naszej parafii któremu przewodniczył ks. bp Stanisław Jamrozek. Od tego czasu, od maja do października w pierwsze soboty miesiąca mężczyźni  z Leżajska i okolicznych miejscowości gromadzą się na wspólnej Eucharystii, a następnie wychodzą  na ulice naszego miasta, aby z różańcem w ręku oddać się opiece Matki Bożej. Jesteśmy podbudowani świadectwem wiary zgromadzonych mężczyzn, którzy uczestniczą w tej procesji,  aby wspólnie wynagradzać Maryi za bluźnierstwa i grzechy popełniane przez ludzkość.

Dlatego gorąco zapraszamy do włączenia się w to piękne dzieło na chwałę Matki Bożej. Idźmy wspólnie śladami naszych wielkich Polaków: św. Jana Pawła II, bł. kardynała Stefana Wyszyńskiego, św. o. Maksymiliana Kolbe, i wielu wielu innych. Należy skończyć ze stereotypem, że modlitwa różańcowa przypisana jest tylko starszym paniom. Świadoma i rozważna modlitwa różańcowa jest możliwa także wśród mężczyzn. Niech nie zabraknie mężczyzn niezależnie od wieku i stanu.

Apostolskie Dzieło Pomocy dla Czyśćca

Papież Benedykt XVI Powiedział: „Jako chrześcijanie nie powinniśmy pytać się jedynie: jak mogę zbawić siebie samego? Powinniśmy również pytać siebie: co mogę zrobić, aby inni zostali zbawieni i aby również dla innych wzeszła gwiazda nadziei? Wówczas zrobię najwięcej także dla mojego własnego zbawienia”. Mając na uwadze te słowa zachęcam Was serdecznie do włączenia się w to piękne dzieło ratujące dusze czyścowe. Członkiem może zostać każdy praktykujący katolik, niezależnie od stanu i wieku. Zachęca się, aby członkowie Apostolstwa:

  • odmawiali codziennie dowolną modlitwę za zmarłych, (nie obowiązuje ona pod grzechem, jeśli nie odmówię)
  • ofiarowali codzienne trudy, wynikające z obowiązków stanu, zawodu, a także doznane przykrości, cierpienia itp.
  • w miarę możliwości zamawiają Msze Święte za zmarłych lub przynajmniej starają się ofiarować za nich swoje uczestnictwo w Eucharystii i Komunię św. w intencji zmarłych, poddanych oczyszczeniu
  • mogą także ofiarować dobre uczynki, jałmużnę, odpusty, uczynki pokutne np. post.

Starajmy się również pamiętać każdego dnia o prostej, pięknej modlitwie za zmarłych: Wieczny odpoczynek racz im dać Panie a światłość wiekuista niechaj im świeci, a dusze wiernych zmarłych niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.

Dzieło Pomocy Powołaniom

Jest to ruch katolicki działający w Archidiecezji Przemyskiej, jak i w naszej Parafii, który podejmuje modlitwę w intencji powołań do służby Bożej.

Inspiracją do powstania Dzieła były słowa Pana Jezusa: „Żniwo wprawdzie wielkie ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.

Widzimy, że dziś bardziej niż kiedykolwiek trzeba nam prosić Pana Boga o dar nowych, świętych, powołań do służby kapłańskiej, zakonnej i misyjnej.

Członkiem tego ruchu może być każdy, kto deklaruje ofiarowanie jakiejś modlitwy, cierpienia w intencji nowych powołań lub za kogoś powołanego już z rodziny, za miejscowych duszpasterzy albo też za siostry zakonne.

Rodzaj i częstotliwość modlitwy określa każdy sam i spełnia według aktualnych możliwości. Może to być nawet jedno „Zdrowaś Maryjo”, „ Pod Twoją Obronę”, a może coś więcej.

Zobowiązanie to nie pociąga za sobą odpowiedzialności w sumieniu, tzn. nie trzeba się spowiadać z ewentualnych zaniedbań.

Za członków Dzieła odprawiana jest Msza święta w każdy czwartek w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.

Bractwo Szkaplerza Świętego NMP z Góry Karmel

Bractwo Szkaplerza Świętego NMP z Góry Karmel
Bractwo Szkaplerza Świętego NMP z Góry Karmel

Do zawiązania wspólnoty naszego Bractwa przygotowywaliśmy się uczestnicząc w trzech katechezach o szkaplerzu karmelitańskim. Odbyły się one: 07.X.2003 r., 10.XI.2003 r. i 01.XII.2003 r. W tych spotkaniach formacyjnych brało udział bardzo wielu parafian, jednak tylko 52 osoby podjęły decyzję utworzenia wspólnoty Bractwa Szkaplerza Świętego Matki Bożej z Góry Karmel. Drugim bardzo ważnym dla nas elementem formacyjnym były i są procesje różańcowe w pierwsze soboty miesiąca, w czasie których podejmujemy modlitwę o nawrócenie grzeszników – szczególnie z naszej parafii oraz intencje wynagradzające Najświętszemu Sercu Jezusowemu przez Niepokalane Serce Maryi.

W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP – 08.XII.2003 r. – na niezapomnianym dotąd przez nas Nabożeństwie Maryjnym zawiązała się wspólnota Bractwa. Modlitwie przewodniczył wówczas ks. Andrzej Żmudzki. Od tego dnia posługę w Bractwie podjęli: ks. Jerzy Gałązka (katecheta i moderator, łącznik z Karmelem); Jan Nowak (zelator); Witold Krawczyk (wicezelator); Grażyna Padowska (wicezelator); Anna Bentkowska (wicezelator); Tomek Rydzak (zelator dzieci i młodzieży). Służyli oni Bractwu do Święta Niepokalanego Serca NMP.
04.VI.2005 r. Wówczas posługę podjęli nowi zelatorzy: Stanisław Murdzia (zelator Bractwa); Elżbieta Krawczyk (zelatorka kobiet); Józef Szklanny (zelator mężczyzn); Artur Sołek (ZSL; zelator młodzieży); Paweł Wrębiak (SP nr 2; zelator dzieci).

Bractwo powstało pod czujnym okiem ks. prałata Władysława Głowy, a następnie otoczył je kapłańską troską ks. dziekan Ryszard Królicki (do sierpnia 2011) następnie ksiądz dziekan prał. Marek Cisek- proboszcz Fary Leżajskiej.

Na przestrzeni lat opiekunami Wspólnoty Szkaplerza Świętego byli:

1. Ks. Jerzy Gałązka – od 8.12.2003 do 25.08.2006
2. Ks. Mariusz Pelc – od 09.2006 do 08.2010
3. Ks. Grzegorz Rucyk – od 09.2010 do 08. 2011
4. Ks. Piotr Baraniewicz – od 09.2011 do 1.05.2015
5. Ks. Wacław Zygarowicz – od 1.05 2015 do 09.2015
6. Ks. Piotr Zawadzki – od 2015 do 2019
7. Ks. Maciej Cebulak – od 2020 do 2022

Obecnie opiekunem grupy jest ks. Waldemar Pastuszak.

Aktualnie wspólnotę stanowi ok. 700 osób z naszej parafii. Wiele decyzji wstąpienia do Bractwa poprzedzonych jest długim przygotowaniem i przemyśleniem. W Bractwie mamy zarówno dzieci, młodzież jak i dorosłych, starszych, chorych. Czasem o szkaplerz święty proszą cierpiący i umierający. Dla wszystkich osób, które pragną podjąć wezwanie Matki Bożej z Karmelu, wspólnota nasza jest otwarta.

W parafii, za zgodą Karmelu, prowadzimy Kronikę Bractwa. Od maja 2011 roku prowadzi ją Pani Lucyna Kopeć.
Zelatorem BRACTWA Szkaplerza Świętego jest Barbara Więcław. 

  • w każde Święto Matki Bożej prowadzimy różaniec wynagradzający za grzechy świata i podejmujemy modlitwę za zatwardziałych grzeszników;
  • w pierwsze soboty miesiąca odprawiana jest Msza św. w intencji członków Bractwa oraz o wieczne zbawienie dla zmarłych, a po nabożeństwie prowadzimy procesję różańcową (od maja do października);
  • podejmujemy formację przez częstą spowiedź, komunię św. wynagradzającą (zwłaszcza w święta Matki Bożej), staramy się ofiarować Bogu przez ręce Maryi nasz post, wyrzeczenia, jałmużnę również w intencjach wynagradzających;
  • każdego 13 dnia miesiąca począwszy od maja do października uczestniczymy w procesjach różańcowych – Nabożeństwach Fatimskich ulicami naszego miasta;
  • organizujemy pielgrzymki do sanktuariów maryjnych (Przemyśl, Kalwaria Zebrzydowska, Kalwaria Pacławska, Czerna, Stara Wieś, Jodłówka, Tuligłowy, Hyżne, Borek Stary, Chmielnik i inne), nawiedzamy także Karmel (Przemyśl, Kraków, Czerna) oraz szczególne miejsce kultu Miłosierdzia Bożego (Łagiewniki);
  • w miesiącach od listopada do kwietnia spotykamy się raz w miesiącu na katechezie z cyklu „Żyć duchowością Karmelu w świecie”;
  • w każdy piątek prowadzimy Koronkę do Miłosierdzia Bożego i bolesną część różańca świętego (w czasie całodziennego wystawienia Najświętszego Sakramentu) o godz. 15.00;
  • od 7 do 15 lipca prowadzimy Uroczystą Nowennę do Matki Bożej z Góry Karmel, a w samą Uroczystość (16 lipca) ofiarujemy Mszę św. i modlimy się za grzeszników;
  • systematycznie prowadzimy katechezy na temat szkaplerza św. dla tych, którzy pragną przyjąć szkaplerz i wstąpić do Bractwa;
  • ufundowaliśmy dwie figury procesyjne: NMP Niepokalanie Poczętej oraz NMP z Fatimy – figury te noszone są w procesjach przez członków Bractwa;
  • ufundowaliśmy Sztandar Bractwa – w 1 rocznicę powstania Szkaplerza, który 8.12.2004 poświęcił ks. Prał. Władysław Głowa. Sztandar wykonała s. Ewa z Karmelu Częstochowskiego;
  • ufundowaliśmy kielich i patenę;
  • prowadzimy małe parafialne dzieła miłosierdzia.

Działalność Róż Żywego Różańca

Działalność Róż Żywego Różańca
Działalność Róż Żywego Różańca

W naszej parafii działa 25 Róż Żywego Różańca: 2 męskie i 23 żeńskie. Najstarsze Róże sięgają swoimi początkami 1940 roku. Obejmujemy naszą troską modlitewną bieżące sprawy Kościoła i jego intencje. Modlimy się również za Ojczyznę oraz polecamy Bogu indywidualne intencje, które docierają do nas od osób potrzebujących pomocy. Poszczególne Róże polecają w intencjach mszalnych zmarłych braci i sióstr z poszczególnych Róż oraz za żyjących członków, prosząc o Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej. W każdy piątek poszczególne Róże o wyznaczonych godzinach adorują Najświętszy Sakrament podczas całodniowej adoracji. Każdą I Niedziela miesiąca jest dniem zmiany tajemnic różańcowych podczas Mszy o godzinie 8.00 i 10.00. Członkowie Róż gromadzą się na comiesięcznych spotkaniach formacyjnych oraz uczestniczą w corocznych pielgrzymkach Róż Żywego Różańca Archidiecezji Przemyskiej.

Księża opiekunowie:

1. Ks. Marek Ryfa – 2007-2008
2. Ks. Radosław Maziarz – 2008-2009
3. Ks. Bogusław Kamiński – 2009-2011
4. Ks. Krzysztof Pomykała – 2011-2012
5. Ks. Damian Długosz – 2012-2014
6. Ks. Grzegorz Socha – 2014-2015
7. Ks. Dariusz Wojnar – 2015-2019

Aktualnie: ks. Witold Orzechowski (od września 2019 r.)

O Straży Honorowej NSPJ

O Straży Honorowej NSPJ
O Straży Honorowej NSPJ

W naszej Leżajskiej Farze od kilkunastu lat istnieje grupa Straż Honorowa NSPJ, która swoje spotkania ma w każdy pierwszy wtorek miesiąca.
Obecnie (na dzień 16.09.2015) członkami Straży Honorowej NSPJ jest 76 osób z naszej parafii.
Naszymi opiekunami byli:
1. Ks. Zbigniew Bucior
2. Ks. Grzegorz Kowalczyk – od 2004 roku
3. Ks. Mariusz Pelc – od 2007 do 2010 roku
4. Ks. Paweł Polasz – od 2010 do 2013 roku
5. Ks. Jacek Łuc – od 2013 do 2014 roku
6. Ks. Wacław Zygarowicz – od 2014 do 2018 roku

Aktualnie: ks. Grzegorz Rogoz (od września 2018 r.)

Główną inspiratorką założenia Straży Honorowej NSPJ była skromna zakonnica, urodzona w Besancon we Francji w 1825r. – Konstancja Bernard z Klasztoru Nawiedzenia Najśw. Marii Panny (Sióstr Wizytek). Na obłóczynach otrzymała imię siostry Marii Od Najświętszego Serca Pana Jezusa. Siostra Maria była wzorową Wizytką i pragnęła rozwijać nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa. 13 marca 1863r. zaproponowała najpierw Siostrom Wizytkom a potem innym zgromadzeniom zakonnym a także wszystkim wiernym aby zapisywali się do stowarzyszenia, które 9 marca 1864r. zostało Bractwem a 26 listopada 1878r. Arcybractwem Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa. Siostra Maria od Najświętszego Serca Pana Jezusa ze swojego osobistego nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa zaczerpnęła myśl, aby każdy członek codziennie odprawiał jedną godzinę straży. W czasie tej godziny nic nie zmienia w swoich zwykłych obowiązkach ale łączy się myślą z ofiarą, jaką Pan Jezus składał na krzyżu dla zbawienia świata. Wybrana godzina czuwania będzie zapisana na tzw. „zegarze” i w ten sposób stworzy się wieniec czcicieli z całego świata czuwających przy Panu Jezusie na wzór Najświętszej Marii Panny, Świętej Marii Magdaleny i Świętego Jana, którzy czuwali u stóp krzyża, kiedy to z przebitego serca Pana Jezusa wypłynęła krew i woda – symbol łask wysłużonych Jego ofiarą. Straż Honorowa rozwijała się bardzo szybko po całym świecie chociaż nie brakowało założycielce trudności, łez i wyrzeczeń podobnie jak inne dzieła powstałe za natchnieniem Bożym. W rok po założeniu Straż Honorowa uzyskała aprobatę Papieża Piusa IX – który nazwał się pierwszym członkiem Straży Honorowej a także aprobatę 30 biskupów Francji i innych krajów. W Polsce Bractwo Straży Honorowej zostało kanonicznie założone przez biskupa Antoniego Gałeckiego przy Kościele Sióstr Wizytek w Krakowie w 1869r., podniesione do Arcybractwa przez nuncjusza Achillesa Rattiego w 1919r. Prawie w tym samym czasie Kościół udzielił jakby nowej aprobaty dla kultu najświętszego Serca Pana Jezusa beatyfikując w 1864r. Małgorzatę Marię Alacoque – powiernicę Bożego Serca. Siostra Maria od Najświętszego Serca w swojej prostocie w pełni była uległa Duchowi Świętemu i to było podwaliną Straży Honorowej. Pragnęła przedstawić kult Najświętszego Serca Pana Jezusa w sposób bardziej przystosowany do mentalności współczesnego człowieka. Czerpała natchnienie ze wskazówek św. Franciszka Salezego – prekursora nabożeństwa do Najświętszego Serca.

Godzina Straży – godzina wybrana, uprzywilejowana – to wspaniałe odkrycie Siostry Marii. Nie polega ona na spędzaniu godziny adoracji przed Najświętszym Sakramentem lecz na wykorzystaniu wybranej godziny w ciągu dnia – bez zmiany zwykłych zajęć do uświadomienia sobie obecności Bożej.

W tej wybranej godzinie członek Straży wszystko co czyni i wszystko czym jest poświęca na uwielbienie i wynagrodzenie Najś. Sercu Jezusowemu. Siostra Maria założone przez siebie Stowarzyszenie oddała pod patronat „Pierwszej Straży Honorowej” – św. Marii, Magdalenie, św. Janowi stojącym przy krzyżu obok Najświętszej Marii Panny – stąd nazwa „Straż Honorowa” i była „duszą” Arcybractwa przez 40 lat.

Z okazji 100-lecia założenia Straży Honorowej we Francji wprowadzono drugą jej nazwę „Godzina Straży”.

W 1968r. poczyniono starania w Stolicy Świętej uzyskania zatwierdzenia statutów Straży w duchu Soboru Watykańskiego II o zaproponowano nową nazwę „Godzina Obecności przy Sercu Jezusa” z zachowaniem 3 istotnych elementów Arcybractwa:

  • Kultu oddawanego Sercu Pana Jezusa
  • Kierunku wynagradzającego i eucharystycznego
  • Uświęcenia obowiązków stanu

Ta zmiana uzyskała aprobatę Rady Papieskiej ds. Laikatu. 4 maja 1973r. wpłynęła prośba do Papieża Pawła VI o definitywne zatwierdzenie Stowarzyszenia.

W przekonaniu, że Stowarzyszenie przynosi wielkie bogactwo duchowe tak członkom jak i całemu Kościołowi przez nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz powołując się na uprawnienia udzielone przez Papieża Pawła VI.

10 grudnia 1976R., zaaprobowano Stowarzyszenie „Godzina Obecności przy Sercu Pana Jezusa oraz jego statuty.”

Kto może być członkiem Stowarzyszenia Godziny Obecności przy Sercu Jezusa?

  • każdy, kto oddaje cześć Najświętszemu Sercu przez całkowite poświęcenie samego siebie i wszystkiego co posiada swemu Stwórcy i Zbawcy.
  • poświęca się miłości Boskiego Odkupiciela i w każdej godzinie uświadamia sobie miłość Boga.
  • poczuwa się do obowiązku wynagradzania Najświętszemu Sercu, które zostało zranione przez nasze grzechy.
  • swoje osobiste życie wiary, życie apostolskie oraz wykonywanie pracy przepoi miłością, którą odpłacamy Jezusowi za Jego miłość.
  • jest otwarty na innych ludzi niosąc im pomoc i wsparcie.

Aby ten cel osiągnąć należy:

  • wybrać sobie jedną godzinę w ciągu dnia w czasie której pamięta się w sposób szczególny o Jezusie obecnym w tabernakulum ofiarując Mu zajęcia tej godziny bez żadnych zmian.
  • może wybrać dodatkową Godzinę Obecności w intencji np. jakiejś duszy, społeczności w duchu wynagrodzenia
  • uczestniczyć (w miarę możliwości) we Mszy św. i Komunii św. oraz odwiedzać Najświętszy Sakrament.
  • możliwie jak najczęściej uczestniczyć we Mszy św. i nabożeństwach pierwszo piątkowych.
  • regularnie odprawiać obraną Godzinę Obecności (nic nie obowiązuje pod grzechem).

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa powinien prowadzić Członków Godziny Obecności przez modlitwę i czyn apostolski do pracy nad sobą dla przemiany siebie i innych w lud Boży.

Członkowie wezwani są również do większej miłości bliźniego.

Grupa swoje spotkania formacyjne ma w każdy pierwszy wtorek miesiąca. Spotkanie rozpoczyna się krótką modlitwą. Po modlitwie następuje odczytanie krótkiej perykopy biblijnej, po której prowadzący wygłasza konferencję tematyczną. Następnie odczytywane są ogłoszenia strażowe. Na zakończenie modlimy się w intencjach członków Straży, jak i o nowych członków.

Członkowie Honorowej Straży w każdy pierwszy piątek miesiąca adorują Najświętszy Sakrament. Pierwsza część adoracji jest wspólna, podczas której rozważamy Słowo Boże, uwielbiamy Pana słowem i pieśniami, przedstawiamy prośby i podziękowania. Druga część adoracji jest w zupełnej ciszy, by usłyszeć, co Pan Bóg chce nam powiedzieć.

Straż Honorowa w parafii Leżajsk Fara aktywnie włączała się w obchody Ogólnopolskiego Jubileuszu 150-lecia Straży Honorowej Najświętszego Serca Jezusowego, czy 35-lecia Arcybractwa w naszej parafii. Wielkim przeżyciem dla członków jest również coroczna pielgrzymka na Jasna Górę.

Zachęcamy do zainteresowania się tą wspólnotą wszystkich którzy pragną oddawać cześć Najświętszemu Sercu.

ERM – Eucharystyczny Ruch Młodych

ERM - Eucharystyczny Ruch Młodych
ERM - Eucharystyczny Ruch Młodych

I. 1914 – Korzenie: Krucjata Eucharystyczna.

Na międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Lourdes w 1914 r. stwierdzono potrzebę utworzenia dla dzieci organizacji o profilu eucharystycznym. Po orędziu papieża Benedykta XV, wzywającym dzieci całego świata do modlitwy o pokój, została założona Krucjata Eucharystyczna w 1916 r., jako organizacja dla dzieci w ramach Apostolstwa Modlitwy.

Pierwsze odziały powstały we Francji, a następnie Krucjata szybko rozszerzyła w się w innych krajach. W 1922 r. papież Benedykt XV dokonał oficjalnego zatwierdzenia Krucjaty. Następnie papież Pius XI zaraz po swojej koronacji w 1922 r. udzielił błogosławieństwa „rycerzom eucharystycznym” , których liczba dochodziła już do 900 tysięcy.

II. 1925 – pierwsze wspólnoty krucjaty w Polsce.

Na terenie Polski Krucjata została założona przez św. Urszulę Ledóchowską. Zetknęła się ona z Krucjatą we Francji i zapragnęła objąć jej działaniem dzieci w Polsce. Założyła pierwsze koło Krucjaty w Pniewach 1 stycznia 1925 r., a potem liczne inne na terenie całej Polski. Krucjata rozwijała się bardzo szybko i w 1939 r. osiągnęła liczbę około 200 tysięcy członków. Druga wojna światowa przerwała Polsce wspaniały rozwój Krucjaty. Po wojnie w latach 1945-49 r. w niektórych rejonach Polski powstały jeszcze Koła Krucjaty. Ostatni ogólnopolski zjazd diecezjalnych dyrektorów odbył się 1947 r. i wzięło w nim udział 37 kapłanów. Dalsze wydarzenia w Polsce uniemożliwiły prowadzenie Krucjaty jako oficjalnej organizacji dla dzieci.

III. 1960 – przekształcenie Krucjaty w Eucharystyczny Ruch Młodych.

We Francji od 1960 r. Krucjata Eucharystyczna zaczyna działać w nowym stylu, jako nowy ruch. Za radą papieża Jana XXIII przybrała ona nazwę: Eucharystyczny Ruch Młodych. Po latach kryzysowych Ruch ten odrodził się i od 1970 r. uniezależnił od Apostolstwa Modlitwy, działając w porozumieniu z odpowiednią Komisją w ramach Episkopatu Francji. Ruch ten rozszerzył się do Belgii, Włoch, Hiszpanii oraz do krajów Ameryki Łacińskiej: Meksyk, Brazylia, Kolumbia, Wenezuela, Paragwaj. Aktualnie ERM jest ruchem międzynarodowym i obejmuje 3 miliony młodych na całym świecie.

IV. ERM w Polsce (od 1985 r.)

W ramach przygotowań do II Kongresu Eucharystycznego w Polsce biskupi poznańscy zwrócili się do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego z prośbą o pomoc w przywróceniu Krucjaty Eucharystycznej. Dzieło to podjęła początkowo s. Jadwiga Batogowska. Krucjata została redagowana najpierw w diecezjach poznańskiej i gorzowskiej, a następnie w innych diecezjach jako Eucharystyczny Ruch Młodych. W wielu parafiach powstały wspólnoty dzieci i młodzieży, które skupiają się wokół Jezusa Eucharystycznego.

 

Cele Eucharystycznego Ruchu Młodych:

  • Wdrażać dzieci do czynnego udziału we Mszy św. oraz innych form kultu Eucharystii;
  • Ukazać Jezusa Eucharystycznego jako Przyjaciela;
  • Rozbudzać w dziecku pragnienie modlitwy i nauczyć różnych ich form;
  • Uczyć dzieci systematycznej pracy nad sobą;
  • Rozwijać postawy eucharystyczne: współ-ofiarowania, postawę wobec słowa Bożego, postawę jedności i miłości oraz wdzięczności;
  • Pogłębiać więź dzieci z kościołem i przygotowywać do apostolstwa.

Parafialny oddział Akcji Katolickiej

Parafialny oddział Akcji Katolickiej
Parafialny oddział Akcji Katolickiej

W sierpniu 1995 r. ks. Krzysztof Szczygielski, Maria Karaś, Stanisław Brzuzan i Jan Piotrowski za aprobatą ks. prałata Józefa Wójcika poczynili pierwsze starania zmierzające do utworzenia Akcji Katolickiej przy Leżajskiej Farze. W listopadzie tegoż roku Jan Piotrowski i Salomea Sołek wzięli udział w trzydniowych rekolekcjach formacyjnych w Jarosławiu, dotyczących istotnych zagadnień związanych z działalnością Akcji Katolickiej. W tym samym roku duszpasterskim w Leżajsku odbył się dekanalny dzień skupienia. Poruszano wówczas zagadnienia dotyczące roli i miejsca Akcji Katolickiej w Kościele i w parafii. Owocem tego dnia było podpisanie trzydziestu deklaracji przystąpienia do Stowarzyszenia.
16 czerwca 1996 r. wybrano tymczasowy zarząd. Prezesem ustanowiono Jana Piotrowskiego, sekretarzem – Zofię Kwapień i Jerzego Pietruskiego, skarbnikiem – Leszka Sołka; zaś Stanisława Karcińskiego i Mariana Miłoboga wytypowano na uczestników szkolenia formacyjnego.
Rok 1996/1997 był czasem intensywnej pracy formacyjnej i gorliwej działalności członków tej grupy, która została zauważona i pozytywnie oceniona przez diecezjalnego asystenta Akcji Katolickiej, ks. prałata Józefa Niżnika.

Dekretem z dnia 6 grudnia 1997 r. J. E. Ks. Arcybiskup Józef Michalik, Metropolita Przemyski, powołał Parafialny Odział Akcji Katolickiej w parafii Leżajsk-Fara (POAK Fara) i mianował: ks. prof. dr hab. Władysława Głowę – parafialnym asystentem Akcji Katolickiej, Jana Piotrowskiego – prezesem, oraz członkami: Józefę Folusiewicz, Michała Folusiewicza, Jarosławę Gdula, Stanisława Karcińskiego, Marię Karaś, Helenę Kocieł, Zofię Kwapień, Euzebię Majewską, Irenę Majkut, Mariana Miłoboga, Eulalię Motor, Joannę Leniart, Władysławę Pietruską, Jerzego Pietruskiego, Jana Piotrowskiego, Leszka Sołka, Salomeę Sołek, Janinę Sajdyk, Marię Sarzyńską, Władysława Więcława.

26 czerwca 2005 r. nastąpiła w parafii farnej zmiana proboszcza. Na miejsce ks. prałata Władysława Głowy ks. Arcybiskup Józef Michalik zamianował ks. Ryszarda Królickiego. Odtąd asystentem kościelnym POAK w parafii Leżajsk Fara jest nowomianowany proboszcz.

Od 27 sierpnia 2011 roku asystentem POAK w Leżajsku jest ks. prał. Marek Cisek – proboszcz parafii.

Działalność POAK Leżajsk-Fara:

  • w każdy czwartek trzeci miesiąca systematycznie odbywają się spotkania formacyjne z udziałem księdza asystenta. Rozpoczynają się kwadransem ewangelicznym, a następnie w każdym roku duszpasterskim Stowarzyszenie kieruje się diecezjalnymi wytycznymi co do formacji Akcji Katolickiej;
  • w każdy pierwszy czwartek miesiąca POAK w ramach spotkania modlitewnego przewodniczy adoracji Najświętszego Sakramentu (godz. 19.00 – 20.00) prosząc o dobre powołania kapłańskie i zakonne oraz ofiarując modlitwę za kapłanów, szczególnie pracujących w parafii;
  • w każdy piątek po ostatniej Mszy św. rano (ok. godz. 8.00) POAK prowadzi Drogę Krzyżową adorując Najświętszy Sakrament;
  • w każdy wtorek od godz. 17.30 modlitwą różańcową otaczamy bieżące sprawy parafii;
  • w okresie Wielkiego Postu we współpracy z POAK Klasztoru organizujemy Drogę Krzyżową ulicami Leżajska;
  • w Święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego (14 września) organizujemy Drogę Krzyżową ulicami tej części miasta, która należy do parafii farnej;
  • w Uroczystość Chrystusa Króla (Patronalne Święto Akcji Katolickiej) organizujemy Drogę Krzyżową, w intencji zmarłych parafian, na cmentarz w Leżajsku;
  • przygotowujemy ołtarz procesji Bożego Ciała w centrum miasta przy Miejskim Domu Kultury;
  • animujemy liturgię Mszy św. uroczystości parafialnych;
  • pomagamy księdzu proboszczowi w kolportażu prasy katolickiej;
  • współpracując z innymi grupami parafialnymi zbieramy ofiary do puszek, przeznaczone na cele charytatywne i misyjne;
  • organizujemy spotkania opłatkowe dla członków grup parafialnych i osób niezaangażowanych.

LSO Ogólnie

LSO Ogólnie
LSO Ogólnie

„LSO” – Liturgiczna Służba Ołtarza

Króluj nam Chryste
Zawsze i wszędzie

„Ministrare” (z łaciny) znaczy „służyć”. Służba Bogu, Chrystusowi i Kościołowi wymaga od nas wielu wyrzeczeń, ale przede wszystkim głębokiej wiary. Szczególnym patronem Leżajskiej Liturgicznej Służby Ołtarza jest św. Dominik Savio, który daje nam przykład wzorowego posługiwania Bogu, a także miłości do Niego. „Posługujący” powinien być wzorem postępowania w codziennym życiu, gorliwego życia religijnego i godnego zachowania przy ołtarzu Pana. Jest to najstarsza grupa parafialna, która obecnie liczy około 40 członków. Dziesięciu z nich to Lektorzy, a trzydziestu to Ministranci. Opiekunem LSO jest ks. Janusz Borek. Zbiórki ministranckie odbywają się w poniedziałki o godz. 16.30 w kościele lub w salce katechetycznej.

Oaza Ruchu Światło-Życie

Oaza Ruchu Światło-Życie
Oaza Ruchu Światło-Życie

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol fos-zoe (gr. słowa światło i życie splecione literą omega, tworzące krzyż).

Duchowość Ruchu Światło-Życie została wyrażona w „Drogowskazach Nowego Człowieka”. Małżonkowie żyjąc treścią „Drogowskazów” realizują je w „Zobowiązaniach Domowego Kościoła”.

Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat) a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji.

Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to: metoda „światło-życie”, przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna.

Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady „życie z życia” i zasady organicznego wzrostu.

Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty.

Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługą wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.

Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formacją uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954 Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową.. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 – 27 II 1987). Ruch Światło-Życie powstał i rozwija się w Polsce a w ostatnich kilkunastu latach rozszerza się również poza jej granicami: na Słowacji, w Czechach, w Niemczech, na Białorusi, Łotwie.

Archiwum
Archiwum