Początek Adwentu był już wyczuwalny. W Kościele pojawiał się powoli adwentowy wieniec. Dekoracja przy figurze Niepokalanej, przypominała o trwającej Nowennie przed Uroczystością Niepokalanego Poczęcia. W szkole trwające prace przy ustawieniu 300 krzeseł. Piękna dekoracja z hasłem: „Nabierzcie Ducha i podnieście głowy…” I trwająca od tygodni modlitwa o dobre przygotowanie i przeżycie ewangelizacyjnych rekolekcji. Nasze parafialne rekolekcje ewangelizacyjne odbyły się w dniach 30.11-2.12.2018 roku. Naszym przewodnikiem duchowym po rekolekcyjnych ścieżkach był ks. Janusz Marszałek, wspierany przez Ewę i Stanisława Strączków. To swoiste wydarzenie wiary w parafii przyciągnęło zainteresowanych – w liczbie ponad 200 osób.
W piątek o godzinie 16.00 rozpoczęliśmy recepcję w Zespole Szkół Licealnych w Leżajsku, by móc zapisać i podzielić na grupy napływających chętnych szukania miłości Bożej i wspaniałego planu przygotowanego dla nas przez Boga Ojca. Dzięki uprzejmości Dyrekcji ZSL mieliśmy do dyspozycji aulę, w której odbywały się konferencje, sale do spotkań w grupach, pokój dla animatorów, całe zaplecze kuchenne czy salę zabaw dla dzieci (dziękujemy Siostrom Służebniczkom za wypożyczenie zabawek z przedszkola).
Po uroczystym powitaniu, którego dokonał ks. Proboszcz Marek Cisek i wprowadzeniu Ewy i Stanisława, rozpoczynającym trzydniowe spotkania, nastąpiło uroczyste zapalenie rekolekcyjnej świecy i ks. Janusz wygłosił konferencję dotyczącą pierwszego prawa życia duchowego. Swoją osobą i wypowiadanym słowem porywał i przenosił w cudowny świat nasze serca, budząc je tym samym z uśpienia, czy stagnacji. Następnie, podzieleni na 12 grup (w tym 1 młodzieżowa i 1 dziecięca), udaliśmy się na spotkania do przygotowanych wcześniej sal. Animator ze świecą w ręku na przedzie i za nim grupa kilkunastu osób. Piękny to był widok. Spotkania w grupach są po to, aby pochylić się nad słowem Bożym i podzielić doświadczeniami z życia. Później „czas na kawę czy herbatę?”, pyszne i jeszcze cieplutkie drożdżówki od Pana Wasiuty i Pani Osip. Dzień zakończyliśmy uroczystą Eucharystią w Kościele Farnym, po której rozeszliśmy się na zasłużony odpoczynek.
Sobotni poranek zgromadził chętnych i uczestników rekolekcji na modlitwie rozpoczynającej dzień, na Jutrzni. Kolejne punkty programu (konferencje, szkoła modlitwy, śpiew, spotkania odkrywcze) powodowały, iż z godziny na godzinę doświadczaliśmy coraz mocniej i coraz wyraźniej wagi słów Benedykta XVI: „Tylko tam, gdzie jest Bóg naprawdę zaczyna się życie”.
Posługę gospodarczą budowali członkowie osoby z Akcji Katolickiej z ks. Piotrem na czele, będąc właściwie na każde zawołanie, służąc w pokorze i bez zbędnego hałasu. Czuwając na zapleczu auli, w której odbywały się konferencje i przy salach, w których odbywały się grupowe spotkania oraz kuchni, gdzie był przygotowywane posiłki, dbali aby nasz duch pozostawał w harmonii z ciałem. Uśmiechnięci, ofiarni, gotowi, bacznie śledzący, aby móc zareagować w razie jakiejkolwiek potrzeby.
Kulminacją przeżyć drugiego dnia rekolekcji była wieczorna modlitwa wstawiennicza. W półmroku, przy figurze naszej Matki, spowitej blaskiem świecy, polecaliśmy ludzkie problemy, tragedie, choroby i cierpienia. W atmosferze skupienia i niejednokrotnie wzruszenia, szturmowaliśmy Niebo naszymi modlitwami w intencjach przyniesionych na te rekolekcje, a wypowiedzianych tego wieczoru. Ręka położona na ramieniu Siostry i Brata stojących obok, była symbolem naszej modlitwy zanoszonej do Boga za bliźnich. Później – wieczór andrzejkowy przy akompaniamencie zespołu.
Niedziela – ostatni dzień zgłębiania tajemnic wiary, zapisał się w kartach pamięci jako dzień przenikniony swoistą powagą. Właśnie w niedzielę każdy z uczestników musiał podjąć decyzję, czy przyjmuje Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, czy też znów schowa się przed rzeczywistością w swojej wewnętrznej twierdzy. Dopełnieniem wagi tego dnia stała się konferencja i świadectwo zaproszonych gości (członków Krucjaty Wyzwolenia Człowieka). Czas poświęcony przez tych ludzi, wchodzących po raz kolejny w głębię swoich zranień, zaowocował 27-ma drogocennymi kryształami w postaci deklaracji KWC. Uroczysta Uczta Pańska, wraz ze złożonymi darami, była szczytem, na który pięliśmy się podczas trzydniowych zmagań z samym sobą, z przyzwyczajeniami, ze swoim „ja”. Godzina świadectw i wspólna Agape, przyniosły wiele wzruszeń, łez płynących po zatroskanych policzkach, obietnic składanych w ofierze Jezusowi, a także uśmiechów, radości i iskierek w oczach, dających nadzieję na nowe, lepsze życie (z Bogiem), będzie stanowiło dla nas wystarczającą nagrodę za czas spędzony we wspólnocie, uświadamiając po raz kolejny, że naprawdę NABRALIŚMY DUCHA!, że PODNIEŚLIŚMY GŁOWY!
Wszystkim uczestnikom – DZIĘKUJEMY!
Ks. Januszowi i Ewie i Stanisławowi – DZIĘKUJEMY!
Panu Dyrektorowi ZSL w Leżajsku Zbigniewowi Trębaczowi (za pomoc, na którą zawsze możemy liczyć i za życzliwość) – DZIĘKUJEMY!
Animatorom (za piękne spotkania w grupach) – DZIĘKUJEMY!
Paniom z Kuchni (za pyszne obiadki)- DZIĘKUJEMY!
Akcji katolickiej (za ogromną pomoc) – DZIĘKUJEMY!
Księdzu Proboszczowi Markowi Ciskowi – DZIĘKUJEMY!
Kapłanom – DZIĘKUJEMY!
Za wspólne ubogacanie, za radość wspólnych spotkań – Chwała Panu!