navigation

Nasza parafia

Duszpasterze pracujący w naszej parafii

Ks. prał. Marek Cisek
Proboszcz leżajskiej Fary od 27 sierpnia 2011 roku. Dotychczasowy notariusz Kurii Metropolitarnej i proboszcz Parafii Świętego Jana Apostoła w Przemyślu. Zastąpił poprzedniego proboszcza – ks. Ryszarda Królickiego. Ks. Marek to dobry gospodarz troszczący się o piękno parafialnych kościołów oraz całokształt prowadzonego duszpasterstwa, a w fotelu przed telewizorem zagorzały kibic piłki nożnej.

Ks. Piotr Obłaski
Wikariusz w leżajskiej Farze od 25 sierpnia 2023 r. Pochodzi z Leska, a do naszej parafii przybył z przemyskiej katedry. Człowiek słynący z poczucia humoru i szerokiej wiedzy. Katecheta w Zespole Szkół Licealnych. W Farze zajmuje się przygotowaniem do sakramentu małżeństwa.

Ks. Janusz Borek
Wikariusz w Leżajsku od 25 sierpnia 2021 r. Pochodzi z parafii Jedlicze. Ks. Janusz wyznaje zasadę: w zdrowym ciele zdrowy duch! Dlatego oprócz kibicowania przed tv, regularnie dba o formę na murawie, a aktualnie reprezentuje barwy klubowe Francesco Jelna. W leżajskiej Farze zajmuje się Liturgiczną Służbą Ołtarza.

Ks. Witold Orzechowski
Pochodzi z Bolestraszyc. Do naszej parafii przybył 25 sierpnia 2019 roku z parafii Rokietnica. Ks. Witek pracuje jako katecheta w Zespole Szkół Licealnych, gdzie radośnie świadczy o Panu Bogu wobec uczniów i pracowników szkoły. Fachowy duszpasterz dzieci i młodzieży, a w domowym zaciszu wybitny kucharz.

Ks. Łukasz Mendrala
Pochodzi z parafii pw. Wszystkich Świętych w Iwoniczu. Do leżajskiej Fary przybył 26 sierpnia 2022 roku z parafii Wielkie Oczy.  W czasie pomiędzy duszpasterskimi obowiązkami lubi czynnie odpoczywać – żadne turystyczne szlaki i leśne bezdroża nie są mu obce. Pasjonat fotografii. Doświadczony oazowicz. W Farze odpowiedzialny za oazę młodzieżową.

dk. Paweł Kozioł
W naszej Farze od 25 sierpnia 2023 roku. Pochodzi z parafii pw. św. Stanisława Biskupa w Trześniowie. Diakon Paweł odpowiedzialny jest w naszej parafii za Bractwo Szakaplerza Świętego i sakramentalną katechezę parafialną przed bierzmowaniem. Katecheta leżajskiego liceum na pełnym etacie. Entuzjasta historii i dobrej literatury.

Historia parafii

Historia parafii
Historia parafii

Parafia w Leżajsku powstała w drugiej połowie XIV stulecia na terenie obecnej wsi Stare Miasto. Uposażył ją król Władysław Jagiełło dokumentem wydanym w 1397 r. w Radomiu, jednocześnie nadając wsi królewskie prawa miejskie. Tenże król wydał w 1400 r. w Bieczu odrębny dokument fundacyjny dla istniejącego już kościoła.

Parafia została przekazana przez przemyskiego biskupa Macieja w zarząd zakonowi bożogrobców, którzy właśnie w Leżajsku założyli jedną z pierwszych placówek na tym terenie (inne to: Przeworsk, Urzejowice, Giedlarowa, Rudołowice, Tuligłowy, Gniewczyna), licząc zapewne i na to, że zorganizowana struktura zakonu i większa liczba zakonników w stosunku do kleru diecezjalnego pozwoli podołać takiemu wyzwaniu.

Miasto rosło w siłę, choć trzeba przyznać, że z powodu położenia jednak nieco na uboczu, wśród lasów, ten wzrost był powolny. Miasto trawiły jeszcze kolejne najazdy tatarskie, które systematycznie niszczyły dorobek i zabudowę. Największych zniszczeń dokonali Tatarzy w 1498, 1500, 1503, 1509, 1519 r. Najbardziej dotkliwy najazd miał miejsce w lecie 1524 r. W czerwcu i lipcu Tatarzy doszczętnie spustoszyli Ruś Czerwoną aż po Rzeszów. Leżajsk został wtedy niemal zniesiony z powierzchni ziemi. Mieszkańców uprowadzono w jasyr, potopiwszy wcześniej w pobliskich bagnach starców i dzieci. Król idąc z pomocą mieszczanom zwolnił ich z podwód, samo zaś miasto postanowił (za namową mieszczan) przenieść na inne -obecne- miejsce, bardziej dogodne do ufortyfikowania. Tak rozpoczął się nowy okres w dziejach miasta, trwający od 1524 r. do dziś.

Nowych osadników zwolnił król z wszelkich opłat i podatków na okres 12 lat, by mogło się ono rozwinąć na odpowiednim poziomie.

Równocześnie z utworzeniem nowego miasta stary Leżajsk utracił prawa miejskie, zachowując jedynie nazwę „Stare Miasto”.

Miasto było na początku zbudowane z drewna, którego pod dostatkiem dostarczała Puszcza Sandomierska. Nie poszczęściło się jednak miastu jeśli chodzi o jego pierwszych, na nowej lokalizacji, starostów. Po szybko następujących po sobie zmianach na tym urzędzie w 1587 r. objął je Andrzej Opaliński, marszałek wielki koronny. Po nim objął tę funkcję w 1593 r. jego syn Łukasz i piastował ją do roku 1654. Pozostawił on po sobie niechlubną kartę, prowadząc swoją prywatną wojnę z ówczesnym panem łańcuckim – Stanisławem Stadnickim. Wprawdzie Leżajsk był otoczony z dwóch stron głębokim wąwozem, wałami i parkanami, ale nie obroniło go to od najazdów Stanisława Stadnickiego, który kilkakrotnie zdobywał miasto i łupił je. Dopiero po zakończeniu tej prywatnej wojny Opaliński przystąpił do wzmocnienia miasta. Już wcześniej po rozebraniu drewnianego kościoła farnego w latach 1604 – 1606, rozpoczęto budowę murowanej, obronnej świątyni. Miała być ona jednocześnie najdalej na wschód wysuniętym obwarowaniem miejskim. Nie dokończony kościół został jednak spalony przez Stadnickiego w 1608 r. Obecny kościół zaczęto wznosić przed rokiem 1616 z fundacji księdza Feliksa ze Skaryszewa Skaryszewskiego – ówczesnego proboszcza. Świątynię odbudowano w 1616 r., a konsekracji dokonano w roku 1619. Równocześnie przeprowadzając szereg prac fortyfikacyjnych.

Na przykład w otaczającym murze i na dzwonnicy umieszczono otwory strzelnicze. Pierwotnie przy murze północno – zachodnim znajdowała się też wieża obronna (dzwonnica), wzniesiona po roku 1608 przez ks. Feliksa ze Skaryszewa, której fundamenty odkryto w roku 1963. Obronna fara i ufortyfikowany dwór starościński pozwoliły min. na obronę miasta przed ciężkim najazdem Tatarskim w 1624 r. Mimo, że plac pod kościół został częściowo nadsypany od północy i wschodu, co poprawiło walory obronne kościoła, dając przy okazji ukształtowaną na linii wschód – zachód fosę, to jednak świątynia nie uniknęła częściowego uszkodzenia za przyczyną Szwedów w 1656 r. Na szczęście było to ostatnie tragiczne wydarzenie w dziejach leżajskiej fary.

Parafia pw. Trójcy Świętej w Leżajsku obejmowała pierwotnie swoim zasięgiem niemal cały obszar dzisiejszego dekanatu leżajskiego. Obecnie jest to parafia miejska, rozciągająca się na większą część miasta z ok. 7.000 tysiącami mieszkańców. W miejscu znajduje się jeszcze kościół pw. Jezusa Miłosiernego, który służy jako kościół szkolny dla dzieci i młodzieży. Jest to XIX-wieczna cerkiew greckokatolicka, wielokrotnie przebudowywana.

W parafii pracuje obecnie 6 kapłanów, oraz od 1916 r. Siostry Służebniczki Starowiejskie, które zajmują się katechizacją, oraz prowadzą ochronkę dla dzieci.

Obraz Matki Bożej Pocieszenia

Obraz Matki Bożej Pocieszenia
Obraz Matki Bożej Pocieszenia

W kościele p.w. Świętej Trójcy w Leżajsku, w nawie głównej, po prawej stronie, w pobliżu prezbiterium, znajduje się barokowy ołtarz z około 1700 roku (w latach 1932-1936 został dość znacznie przebudowany). W ołtarzu tym jest łaskami słynący Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, z 3 ćwierci XVI wieku. Namalował go – temperą na desze – kapłan z zakonu bożogrobców, wikariusz z leżajskiej Fary, Erazm Prezbiter. Obraz ten po roku 1594 znajdował się w drewnianym kościele, który stał na miejscu obecnej bazyliki OO. Bernardynów. W roku 1608, biskup przemyski Maciej Pstrokoński (1600-1609), ofiarował wspomniany Obraz Matki Bożej kościołowi parafialnemu w Leżajsku.

Dziewiętnasty następca biskupa Pstrokońskiego, Wacław Hieronim Sierakowski (1741-1760), wizytując leżajską Farę w r.1744, stwierdził, że wspomniany cudowny Obraz Matki Bożej, określony jako Imago Mirabilis, cieszy się szczególną czcią wiernych. Tutaj pobożny lud doznawał szczególnych darów Bożego miłosierdzia, za przyczyną Matki Bożej, o czym najlepiej świadczyły liczne wota umieszczone przy tym Obrazie. Najwięcej było wotów w kształcie serca i w kształcie tabliczek. Ponadto były wota o kształcie nóg, oczu i kołysek, co świadczy o różnych uzdrowieniach. Ten kult, wizytujący leżajską Farę biskup, określił jako dawny, powołując się na wspominanie o nim jeszcze w znacznie wcześniejszej wizytacji Alembeka. Potwierdzeniem szczególnej rangi Obrazu Matki Bożej Cudownej, w leżajskim  kościele farnym, są także liczne argenteria należące do Jej ołtarza. Wspomniana wizytacja biskupa Sierakowskiego z r.1744, wymienia między innymi niezwykle ozdobne korony na głowę Matki Bożej i Dzieciątka Jezus, berła, korale, perły, sukienki i ramy srebrne. Jak bardzo zależało biskupowi Sierakowskiemu na dalszym utrzymaniu a nawet wzroście kultu Matki Bożej w tym cudownym Obrazie, świadczy jego dekret reformacyjny po odbytej wizytacji w r. 1744. W dekrecie tym ówczesny Ordynariusz, potwierdził starożytność kultu Matki Bożej w tym Obrazie i nakazał tutejszemu proboszczowi, aby sporządził księgę, w której będą zapisywane – przy potwierdzeniu wiarygodnych świadków – cudowne uzdrowienia i łaski, doznane za przyczyną Maryi. Po dziesięciu latach, w czasie drugiej wizytacji Fary leżajskiej, w r. 1754, biskup Sierakowski znowu zwraca uwagę na brak księgi z zanotowanymi łaskami, jakich doznali tutaj wierni przez wstawiennictwo Maryi. Równocześnie podkreśla tenże biskup, że ciągle trwa w tym Farnym kościele kult obrazu Najświętszej Maryi Panny, uznawanego przez wiernych za cudowny.

Obecnie wspomniany Obraz Matki Bożej, łaskami słynący, nadal cieszy się wielką czcią wiernych, którzy nawiedzając Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, modlą się także przed Obrazem Jego Matki. W każdą sobotę, po Mszach świętych o godz. 7.00 i 18.00, celebrowane jest Nabożeństwo Maryjne. Na treść tego Nabożeństwa składają się: pieśń „Matko Pocieszenia”, Litania Loretańska, Pod Twoją obronę, Modlitwa do Matki Bożej Pocieszenia i druga zwrotka pieśni; Matko Pocieszenia. Przed tym cudownym Obrazem, o swoją pomyślną przyszłość modlą się młode pary, po zawiązaniu sakramentalnej wspólnoty małżeńskiej, składając u stóp Maryi swoje bukiety ślubne, a po chrzcie świętym, rodzice i chrzestni polecają Maryi, Matce Świętej Rodziny, swoje dzieci i swoje rodziny. Ponadto tutaj przed Obrazem Matki Bożej, wierni składają bardzo często wiązanki kwiatów, a na znak niezwykłej obecności Matki Bożej w tym Jej cudownym Obrazie, świeci się przed Nim nieustannie płonąca lampka.

 

wizerunek Matki Bożej Pocieszenia 
obraz na desce - XVI w.
wizerunek Matki Bożej Pocieszenia
obraz na desce – XVI w.

Wizerunek Matki Bożej Pocieszenia
w srebrnej sukience z XX w
wizerunek Matki Bożej Pocieszenia
w srebrnej sukience z XX w.


Modlitwa do Matki Bożej Pocieszenia

„Błogosławiona Matko naszego Zbawiciela, któraś w swoim Sercu doznała niezmiernej boleści, smutku i trwogi, aby umieć współczuć z nami, bądź nam zawsze świętą Matką Pocieszenia wśród wszelkich trosk, cierpień i niepowodzeń naszych. Niechaj głos Twój zabrzmi w uszach naszych, bo jest on miły i pełen dobroci, a słowa budzą radość w sercu. Usłysz błaganie nasze i wstawia się za nami przed Obliczem Syna Swego, by z Jego Boskiego Serca, za Twoją przyczyną, spłynęły na nas strumienie świętej radości, jaka napełnia błogosławione Serce Twoje. Okaż nam pogodne oblicze Swoje, abyśmy z Twoją pomocą mężnie znosili wszelkie smutki, przykrości i cierpienia i wśród nich zawsze zachowywali żywą nadzieję wiecznej radości w niebie razem z Tobą i Synem Twoim, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen”.

Zdrowaś Maryjo…

Matko Pocieszenia, módl się za nami.

Kościół Farny p.w. Trójcy Świętej

Kościół Farny p.w. Trójcy Świętej
Kościół Farny p.w. Trójcy Świętej

Kościół Farny jest obiektem jednonawowym, z parą kaplic transeptowych. Kilkakrotnie był remontowany, przebudowany w połowie XVIII w. Kościół posiada wyposażenie barokowe z XVII i XVIII w. Ołtarz główny jest wczesnobarokowy wykonany w 1643 r. przez Piechowicza (w kształcie łuku triumfalnego, wzorowany na ołtarzu głównym, który znajdował się w Katedrze na Wawelu w Krakowie). W prezbiterium znajdują się bogato zdobione stalle (stalle świadczą o tym, że był to kościół zakonny). Polichromia rokokowa została wykonana w 2 poł. XVIII w. W ołtarzu bocznym umieszczony jest obraz Matki bożej Pocieszenia, namalowany przez tutejszego bożogrobca Erazma w XVI w. Pierwotnie umieszczony był w drewnianym Kościółku w miejscu obecnej Bazyliki O.O. Bernardynów. Obok kościoła znajduje się XVII-wieczna dzwonnica.

Kościół p.w. Jezusa Miłosiernego

Kościół p.w. Jezusa Miłosiernego
Kościół p.w. Jezusa Miłosiernego

Kościół filialny pod wezwaniem Pana Jezusa Miłosiernego został wybudowany w latach 1828 – 32 jako cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Został spalony w roku 1874. Odbudowano go w roku 1875 r., a następnie gruntownie restaurowano w 1900r., kiedy to otrzymał obecny wygląd i nowy wystrój wnętrza. Obecny kościół to nieduża jednonawowa budowla z węższym prezbiterium, utrzymana w typie klektycznym. Fasada z pozornym ryzalitem środkowym, zakończona murem attykowym z trzema szczytami. W ołtarzu głównym znajduje się krzyż Chrystusa Ukrzyżowanego. Obecnie w kościele odprawiane są głównie Msze św. i nabożeństwa dla dzieci i młodzieży. Często określany jest mianem „małego kościoła”.

Plebania

Plebania
Plebania

Obok Kościoła znajduje się zabytkowa plebania, wzniesiona w 1614 roku, rozbudowana w 1925 r. Pod częścią budynku obszerne piwnice z podziemnymi tunelami, obecnie niedostępne. Według podań jeden z lochów miał prowadzić do podziemi kościoła i dworu starościńskiego, a drugi daleko poza miasto. Obecnie trwa renowacja plebani.

Parafialne Centrum Młodzieżowe

Parafialne Centrum Młodzieżowe
Parafialne Centrum Młodzieżowe

Obok Kościoła znajduje się budynek oddany do użytku w 2014 roku. W budynku tym dzieci i młodzież odbywają swoje cotygodniowe spotkania w ramach Ruchu Światło – Życie. Miejsce to jest również wykorzystywane do spotkań innych grup parafialnych działających przy naszej parafii.

Księża, którzy pracowali w naszej parafii

Ksiądz profesor Władysław Głowa
Proboszcz leżajskiej Fary od 1996 roku od 27 czerwca 2005 roku. Urodził się 15 lutego 1940 r. w Kobylanach.

Ks. Ryszard Królicki
Proboszcz leżajskiej Fary od 27 czerwca 2005 roku do 26 sierpnia 2011 r. Pochodzi z Rymanowa. Do Leżajska przybył z parafii Tarnawiec i zastąpił ówczesnego proboszcza: ks. Władysława Głowę. Kontynuował pracę w odnowieniu zabytków naszej pracy.

Klerycy

Źródło: http://www.nowicjat.jezuici.pl/
Obecnie z naszej parafii do kapłaństwa przygotowuje się Mateusz Odachowski, który od roku 2015 rozpoczął formację u Ojców Jezuitów.

Informacje podstawowe

Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Świętej
Trójcy w Leżajsku
Dekanat Leżajsk I
Archidiecezja Przemyska

NIEDZIELA:
Msze święte w kościele Farnym

7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 16.00, 18.00

Nabożeństwo: 17.30

Msze święte w kościele Jezusa Miłosiernego:
dla młodzieży o 9.30
dla dzieci o 11.00
(z wyjątkiem okresu wakacji i ferii)

DNI POWSZEDNIE:
Msze święte w kościele Farnym:
6.30, 7.00
wieczorem
18.00

Kult Najświętszego Sakramentu:
W każdy piątek w naszej parafii odbywa się całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu
a w I piątek miesiąca także adoracja po Mszy św. wieczornej do godziny 20.00.

Spowiedź:
Do sakramentu pojednania można przystąpić codziennie od 6.30 do 7.30 oraz od 17.45 do 18.30,
w niedziele i święta – podczas każdej Mszy św.
W I piątek miesiąca spowiedź od godziny 17.00 – 18.30.
Spowiedź zgłoszonych chorych, w domach w I piątek miesiąca od godz. 9.00 lub według ustaleń z księżmi.
W nagłych wypadkach o każdej porze.

Siostry w naszej parafii

Siostry w naszej parafii
Siostry w naszej parafii

W naszej parafii są obecne Siostry Służebniczki NMP (tzw. Siostry Służebniczki Starowiejskie).  Obecnie jest trzy Siostry.

Siostra Maria Szlęk

Siostra Aneta Śmiała 

Siostra Angelika Kasperczyk

Oprócz wypełniania swojego charyzmatu Siostry pomagają księżom na parafii przejmując na siebie obowiązki do których należy między innymi

  • dbanie o czystość bielizny kościelnej,
  • dekoracja świątyni,
  • nauka w szkole
  • praca w przedszkolu.

Zgromadzenie założone przez błogosławionego Edmunda Bojanowskiego ma za zadanie oddawać się zewnętrznej działalności apostolskiej i dobroczynnej. Idąc za zamysłem założyciela Siostry służą bliźnim najbardziej potrzebującym duchowej czy materialnej pomocy. W kręgu ich zainteresowania stoją przede wszystkim dzieci, ubodzy i chorzy. Zgromadzeniu przyświeca więc miłość do człowieka oraz prostota w podejściu do służby na wzór Najświętszej Maryi Panny Pokornej Służebnicy Pana Jezusa.

Archiwum
Archiwum